Gdy kłamie przedszkolak
Gdy dziecko kłamie, zawsze jest jakiś powód takiego zachowania. Maluchy zazwyczaj nie rozróżniają dość wyraźnie świata rzeczywistego od tego nierealnego. Tworzą przeróżne historie, nie mając pojęcia o tym, że zatarła się już cienka granica łącząca kłamstwo z wyobraźnią. Dla nich świat fikcji, który przedstawiają bajki jest równie prawdziwy, jak ten realny, w którym żyją ich rodzice. Fantazjowaniem nie należy się przejmować, gdyż jest to normalny etap rozwoju malucha. Problem pojawia się zwykle dopiero wtedy, gdy przedszkolak poznaje prawdziwy smak kłamstwa i uczy się jego taktyk. Rodzic powinien wówczas słuchać dokładniej swojego dziecka i postarać się zauważyć, czy słowa, które płyną z jego ust są pewnego rodzaju strategią, którą objął, czy on zwyczajnie wierzy w to, co mówi – czyli po prostu fantazjuje. Jeśli staje się to taktyką do osiągnięcia jakiegoś celu, musimy odpowiednio reagować, gdyż w przeciwnym razie kłamstwo stanie się w przyszłości narzędziem manipulacji.
Przyczyny kłamstwa 4-6-latka:
– boi się kary,
– chce, by otoczenie uważało je za grzeczne,
– chce być w centrum uwagi,
– nie pamięta, jak było naprawdę,
– w jego życiu fantazja tak miesza się z rzeczywistością, że wydaje mu się, że mówi prawdę.
Rady dla rodziców:
- Pomóż dziecku odróżniać zmyślenia od rzeczywistości.
- Nie pozwól się oszukiwać, nawet w żartach.
- Nie twórz atmosfery strachu, by dziecko nie bało się przyznać do psoty.
- Nie krzycz, szczególnie gdy możesz przypuszczać, że „nieszczęście” stało się niechcący.
- Rozmawiaj z dzieckiem i tłumacz, że nie wolno kłamać.